Η Ικαρία - Anemi

Η Ικαρία, η Δολύχη των αρχαίων, ένα από τα μεγαλύτερα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, έχει έκταση 255 τετ. χλμ. και ακτογραμμή 160 χλμ.

Το νησί είναι κατά κύριο λόγο ορεινό και κυριαρχείται από την οροσειρά του Αθέρα, του αρχαίου Πράμνου, με ψηλότερη κορυφή στα 1.041 μέτρα. Μην σας παραξενέψει η παρουσία πολλών ορεινών χωριών, αφού κατά τον Μεσαίωνα ήταν τόσο συχνές οι πειρατικές επιδρομές που οι κάτοικοι αναγκάζονταν να ζουν μακριά από τα παράλια.

Το δυνατό κόκκινο κρασί της Ικαρίας αναφέρεται από τον Όμηρο ως «Πράμνειος Οίνος», ενώ είναι γνωστή από την αρχαιότητα και για τις (ραδιούχες) θερμοπηγές της. Το νησί έχει άφθονα νερά και διαθέτει  κυρίως πευκοδάση και περιοχές με μακί, κουμαριές και πρίνους.

Ζουν ενδιαφέροντα είδη ζώων στο νησί, όπως ο «κορκόφυλας»(η σαύρα Laudakia (Agama) stellio daani), η ενδημική ικαριώτικη σαύρα Lacerta oertzeni oertzeni, και τα «ρασκά», ημιάγρια κατσίκια ελευθέρας βοσκής, τα οποία υπερβαίνουν τα 2.000 ζώα, συντελώντας στην υπερβόσκηση μαζί με τα άλλα 23.000 περίπου αιγοπρόβατα ελευθέρας βοσκής.

Μια θεωρία για την προέλευση της ονομασίας του νησιού λέει ότι η λέξη Ικαρία προέρχεται από την ινδοευρωπαϊκή ρίζα -καρ, όπως και η γειτονική Καρία της Μικράς Ασίας. Η αρχαία ονομασία Δολύχη σημαίνει επιμήκης, λόγω του μακρόστενου σχήματος του νησιού.

Ιστορικά το νησί αναφέρεται και με άλλα ονόματα όπως Οινόη, Ιχθυόεσσα, Ανεμόεσσα, και Μάκρη (στο Βυζάντιο). Είναι παγκοσμίως γνωστός και ο μύθος του Ικάρου που με τον θάνατό του έδωσε, το όνομά του στο Ικάριο πέλαγος και στο νησί.

Φεύγοντας από την Ικαρία οι περισσότεροι ψωνίζουν μέλι, λάδι, «καθούρα» (σπιτικό ικαριώτικο τυρί) και φυσικά ντόπιο μαύρο κρασί. Στην Ικαρία λειτουργούν 3 επισκέψιμα οινοποιεία, των Αφιανέ, Καρίμαλη και Τσαντίρη.